Hastane günümüz biraz uzun sürdü. Hemen eve geçmek istemedim. Orada Hemşire yardımı almış olmam kendimi iyi hissettirmişti. Fakat siz bana uymayın.Temiz temiz evinize dönün.Hastane ortamı sonuçta ev kadar doğal olmuyor.Tabii ki bu dediğim her şey normal geçen süreçler için. Eve döndük. Sezeryan ağrılarım devam ediyordu. Beden genç diye midir nedir ağrılarım vardı oldukça.Kısacası sezeryandan hiç memnun kalmamıştım. Ev ortamı bana daha da hüzünlü gelmişti.Kocaman bir ev ve ben ve bebek. Anneler gene yanımdaydı. Erkek tarafının akrabaları falan yardıma gelip gidiyordu. Benim annem de bana bakıyordu. Düzenli bir şekilde yemeğim geliyor.Süt yapıcı gıdalarla beslenıyordum. Evde insanın bilinçli yardım edeni olması çok güzel gerçekten. Annem herşeyi organize edip görev dağılımı yaptı. Bir anne gündüz bir anne gece bakımında yardımcı olmak için anlaştılar. Ev akrabalar,misafirler derken bir hareket halindeydi. Yeni bi ev de yardımcı olacak hanım arkadaş bulmuştuk. Eşim olmadığı için geceleri de benle kalacak biri. Bulmaz olaydık. Kadın hakiki sinir hastası çıktı.…